Opieka zdrowotna

Podstawową jednostką systemu opieki zdrowotnej jest lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, którym najczęściej jest lekarz specjalista medycyny rodzinnej. Odpowiedzialny jest on za leczenie oraz prowadzenie profilaktyki zdrowotnej zapisanych do niego pacjentów. W przypadku, gdy choroba pacjenta wymaga leczenia specjalistycznego, wydaje on skierowania do poradni specjalistycznych lub szpitali.

 

Skierowania nie wymaga wizyta w poradniach:

• ginekologiczno-położniczej,

• okulistycznej,

• onkologicznej,

• psychiatrycznej,

• skórno-wenerologicznej,

• stomatologicznej.

 

Skierowanie nie jest również wymagane od osób:

• chorych na gruźlicę,

• zakażonych wirusem HIV,

• inwalidów wojennych i osób represjonowanych,

• uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych – w zakresie lecznictwa odwykowego.

 

Polsce można leczyć się w publicznej służbie zdrowia i jest to bezpłatne lub prywatnie, wtedy płacimy za świadczenia opieki zdrowotnej. Aby móc korzystać z bezpłatnej opieki zdrowotnej należy ubezpieczyć się w Narodowym Funduszu Zdrowia (NFZ) lub posiadać ważne ubezpieczenie zdrowotne w kraju UE lub EFTA. Dokumentem poświadczającym posiadanie ważnego ubezpieczenia zdrowotnego w tych krajach jest Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Ważność karty określa instytucja wydająca, a w momencie zgłoszenia do polskiego obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego karta przestaje obowiązywać.

Należy zwrócić uwagę, że bezpłatnie – w ramach ubezpieczenia zdrowotnego – można korzystać z usług lekarza i zakładów opieki zdrowotnej, z którymi NFZ ma podpisaną umowę. W takich przychodniach czy szpitalach znajduję się widoczna informacja że posiada podpisaną umowę z NFZ. Jeśli pacjent korzysta z usług lekarza lub zakładów opieki zdrowotnej, z którymi NFZ nie podpisał umowy, będzie musiał ponieść koszty leczenia niezależnie od tego, czy jest ubezpieczony, czy nie. Bezpłatnie z pomocy medycznej u lekarza lub w szpitalu, który nie zawarł umowy z NFZ, można skorzystać tylko w wypadku nagłego zagrożenia życia lub zdrowia. Bezpłatna pomoc u takiego lekarza lub w szpitalu jest udzielana jedynie w niezbędnym zakresie.

 

Żeby móc skorzystać z prywatnej opieki zdrowotnej można wykupić polisę ubezpieczeniową w prywatnej firmie, za korzystanie z opieki zdrowotnej płaci wtedy firma ubezpieczeniowa. W wielu prywatnych placówkach medycznych można wykupić tzw. abonament, czyli co miesiąc płaci się placówce określoną kwotę, za którą otrzymuje się pakiet określonych usług medycznych. Ceny oraz zakres usług różnią się w zależności od placówki. Szczegółowe informacje można uzyskać w poszczególnych prywatnych firmach ubezpieczeniowych.

 

Obowiązkowe leczenie

Obowiązkowej hospitalizacji podlegają:

• osoby chore na gruźlicę w okresie prątkowania oraz osoby z uzasadnionym podejrzeniem o prątkowanie;

• osoby chore i podejrzane o zachorowanie na:

  • błonicę,

  • cholerę,

  • dur brzuszny,

  • dury rzekome A, B, C,

  • dur wysypkowy, w tym chorobę Brilla-Zinssera,

  • dżumę,

  • grypę H7 i H5,

  • nagminne porażenie dziecięce oraz inne ostre porażenia wiotkie, w tym zespół Guillaina-Barrégo,

  • ospę prawdziwą,

  • zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS),

  • tularemię,

  • wąglik,

  • wściekliznę,

  • zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu,

  • wirusowe gorączki krwotoczne, w tym żółtą gorączkę.